Παρελάσεις ποιητική αδεία…

*του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Οι νεαρές κοπέλες που παρέλασαν ντυμένες αρχαίες Ελληνίδες κρατώντας ελληνικές σημαίες στο Περιστέρι μπορεί να πιστωθούν στη σχετική ιστορική σύγχυση που διακατέχει τον ελληνισμό, πλην όμως ποιητική αδεία όλα επιτρέπονται. Κι αν όχι όλα, πολλά.

 Όπως οι μαθητές που κάνουν μούτρα και δεν χαιρετούν τους επισήμους όταν περνούν μπροστά τους. Όπως τα αστυνομικά μέτρα και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν σε όσους αισθάνθηκαν πως αδικούνται γιατί δεν τους επέτρεψαν να μουντζώσουν τους υπουργούς με την ησυχία τους.

Όπως η κοτζάμ κυβερνητική σύσκεψη που έγινε για να αντιμετωπισθεί ένα από τα μείζονα προβλήματα της πτωχευμένης χώρας, μετά την επιτυχή έκβαση του PSI: πώς θα γίνει η παρέλαση της 25ης Μαρτίου, πώς θα προστατευθεί στοιχειωδώς η αξιοπρέπεια των θεσμικών παρισταμένων και πώς τα αγήματα θα τηρήσουν τον βηματισμό τους χωρίς μολότοφ, δακρυγόνα και το λοιπό ρεπερτόριο του μπάχαλου.

Κώστας Σιγανός: Η αθλιότητα του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με τα επιμίσθια των εκπαιδευτικών του εξωτερικού

Όταν συζητούνταν οι διάφορες περικοπές των υπουργείων ενόψει του PSI πρώτη η Κα υπουργός της παιδείας έβαλε τον όβολό της. Και τι ήταν αυτός; Ήταν το νέο πετσόκομμα των επιμισθίων των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στο εξωτερικό. Ήταν η με πλάγιο τρόπο ανάκλησή μας πια ,από τα σχολεία της ομογένειας, χωρίς όμως να το ανακοινώνει επίσημα! Αφού το επιμίσθιο, φτάνει σε μερικές χώρες αποκλειστικά για την κάλυψη και μόνο του ενοικίου.

Θα μου πει κάποιος καλοθελητής «ε, τότε γύρνα πίσω » αλλά σίγουρα δεν είναι εκεί το θέμα και κυρίως αν είσαι οικογενειάρχης, και αν έχεις δύο παιδιά που ήδη βρίσκονται στο λύκειο και με κανένα τρόπο δε μπορούν τώρα πια να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που έχει το ελληνικό λύκειο! Είσαι υποχρεωμένος να καθίσεις και να φας ότι λεφτά κατάφερες να μαζέψεις τα πρώτα τρία χρόνια (που δε φτάνουν ούτε για τους πρώτους έξι μήνες ) και να ξενοδουλεύεις τα απογεύματα (όπως οι Αλβανοί κάποτε στην Ελλάδα…) για μερικά μαύρα ψωροδολάρια.

Την πιστολιά την άκουσαν όλοι, αλλά για τον φόνο δεν ξέρει κανείς τίποτα

Της Κατερίνας Χατόλα

Το τελευταίο διάστημα, η κοινή γνώμη «βομβαρδίζεται» με ειδήσεις που αφορούν αποκαλύψεις κρουσμάτων διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού (μίζες στο Υπουργείο Ανάπτυξης, συμμορία στο ΙΚΑ Καλλιθέας), αποκαλύψεις για ύπαρξη πλήθους «μαϊμού αναπήρων» που λάμβαναν αληθινά επιδόματα, κλπ.

Μαζί με τα ρεπορτάζ για τα «κατορθώματα» και τα παράνομα αποκτήματα των αποκαλυφθέντων και συλληφθέντων, προβάλλονται και δηλώσεις ή συνεντεύξεις αρμοδίων υπουργών (εντός της αρμοδιότητας των οποίων συνέβησαν τα «παρατράγουδα»), οι οποίοι περιγράφουν, σχολιάζουν και ελεεινολογούν την κατάσταση και απαριθμούν τα μέτρα που ελήφθησαν για «να μπει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο». Αναμφισβήτητα, κορυφαίος στην δραματική παρουσίαση τέτοιων γεγονότων υπουργός, είναι ο κύριος Λοβέρδος, το βλέμμα και το ύφος του οποίου δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες στους τηλεθεατές ότι, ο άνθρωπος την έχει πάρει πολύ «επί πόνου» την όλη ιστορία.

Ο Τραγικός κ.Σαμαράς...

Του Βαγγέλη Κατσαρού

(χημικός)

‘Υπογραφές τέτοιου είδους ο Σαμαράς δεν βάζει’ είχε πει ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Σαμαράς μέσα στην Κ.Ο του κόμματος, όταν η τρόικα είχε ζητήσει τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών ως εγγύηση για την δόση του Δεκεμβρίου του 2011. Θεωρούσε όπως ο ίδιος έλεγε ότι ο λόγος του προς τους δανειστές μας, αρκεί. Αυτές οι γεμάτες πατριωτισμό κουβέντες ενθάρρυναν τους πολυβασανισμένους Έλληνες πιστεύοντας ότι ο μέχρι τότε ενδοτισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου είχε ένα αντίπαλο δέος και μάλιστα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως η διάψευση των λόγων του κ. Σαμαρά, προϊόντος του χρόνου ήταν κόλαφος τόσο για τους ανυποψίαστους και απελπισμένους Έλληνες όσο και για ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών του οι οποίοι τον πίστεψαν, τον στήριξαν και τον ανέδειξαν στην ηγεσία της Ν.Δ.

Η φυλή… ΠΑΣΟΚ

Του Γιάννη Σιδέρη

Το 1989 που στιγματίστηκε στην ιστορία ως «βρώμικο 89», λίγοι πιστεύαμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα αντέξει απέναντι στην σκληρή, και εν πολλοίς ανήθικη επίθεση, που δεχόταν από Αριστερά και Δεξιά, από τα δύο εχθρικά μεταξύ τους στρατόπεδα, που τα χώριζε μίσος, εκτελέσεις, βασανιστήρια, αίμα, θάνατος...

 Ήταν τότε που οι δύο παρατάξεις πίστεψαν ότι θα διαμοιράσουν τα ιμάτια του διασυρόμενου κινήματος του ριζοσπαστικοποιημένου μικροαστισμού, με τον λαϊκιστή αλλά μαγνητικό ηγέτη του συρόμενο στα ειδικά δικαστήρια.

Θεωρούσαν το ΠΑΣΟΚ ένα κόμμα- έκτρωμα που παρεισέφρησε και αναδιέταξε την καθορισμένη ιστορική διανομή της εκλογικής πελατείας.

Ο Δημήτρης Αναγνωστάκης, για την υποψηφιότητά του με τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Φυσικό επακόλουθο μπορεί να θεωρηθεί η υποψηφιότητα του Δημήτρη Αναγνωστάκη στις εθνικές εκλογές, μετά την προσχώρησή του στη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.
Παρ' όλα αυτά, μιλώντας μαζί του μετά και την ανακοίνωση του ονόματός του για το ψηφοδέλτιο του κόμματος στην Εύβοια, ο Δημήτρης Αναγνωστάκης επισήμανε πως "Έχω απο την πρώτη στιγμή διευκρινίσει με απόλυτη σαφήνεια και κατηγορηματικό τρόπο πως η ένταξη μου στη Δημοκρατική Αριστερά έγινε δίχως όρους και προαπαιτούμενα. 

Η προσχώρηση μου στο νέο αυτό κόμμα της Αριστεράς δήλωνε και σηματοδοτούσε τη διάθεση μου για πλήρη στράτευση και αξιοποίηση της όποιας πολιτικής μου εμπειρίας σε όποιο μετερίζι εκτιμούσε η Παράταξη ότι θα της ήμουν χρήσιμος.

Όταν ηγέτες δε βρίσκονται στα πρόσωπα, ηγέτης γίνεται ο ίδιος ο λαός.

 Τα τελευταία χρόνια η πολιτική στη χώρα μας περνάει βαθειά κρίση. Κόμματα, πρόσωπα, συνδικαλισμός νοσούν και μαζί τους νοσεί και υποφέρει η ίδια η ελληνική κοινωνία.
 Οι Έλληνες ήταν για χρόνια συνεπαρμένοι από τις «Σειρήνες του πράσινου παραδείσου» των δανεικών και της ρεμούλας, της λογικής της αρπαχτής και της λαμογιάς χωρίς όριο. Ο ελληνικός λαός υπέστη απίστευτη πλύση εγκεφάλου από αργυρώνητα Μ.Μ.Ε. και πραγματικά από λαός λεόντων έγινε λαός προβάτων, καλοθρεμμένων αλλά νωθρών.
 Μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης από πράσινους αριστεροκουλτουριάρηδες μεγάλα κομμάτια του ελληνικού λαού έπαψαν να δρουν, να σκέπτονται, να παράγουν έργο, να ακολουθούν το δύσκολο δρόμο του κάματου κι επέλεξαν να ακολουθήσουν τον «εύκολο» αλλά εκ του αποτελέσματος βραχύβιο δρόμο της παρασιτικής επιβίωσης. Ακόμα και παραδοσιακά δραστήρια και αποδοτικά μυαλά έπαψαν να μιλούν με τα έργα τους και υιοθέτησαν την επιζήμια λογική της πνευματικής και ηθικής υποδούλωσης στο προσωπικό και κοντόφθαλμο συμφέρον.
 Μέσα σε λίγα χρόνια το δημιουργικά επιθετικό πνεύμα του Έλληνα χάθηκε, αλλοιώθηκε, μεταλλάχτηκε…

Η μάχη της Κακιάς Σκάλας (15-11-1944)

Του Βασίλη Πετράκη*

Λίγοι γνωρίζουν ότι η πρώτη μάχη που έγινε στην Εύβοια , μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και των Κατοχικών Γερμανικών δυνάμεων , είναι η μάχη της Κακιάς Σκάλας . Οι περισσότεροι, γνωρίζουνε την περιοχή , από τα αυτοκίνητα που κατά καιρούς « πέφτουν » στη θάλασσα και από τις τσιπούρες των ιχθυοτροφείων που υπάρχουν εκεί .

Στις 15-1-1944 στη μία μετά το μεσημέρι η Γερμανική μηχανοκίνητη φάλαγγα από 15 αυτοκίνητα με αυτόματα όπλα , πολυβόλα , αντιαρματικά πυροβόλα κι από 120 – 150 άντρες φτάνει στις οργανωμένες θέσεις των ανταρτικών τμημάτων .

Σταμάτης Γκάβαλης: "Τί πρέπει να αλλάξουμε και πώς"

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του PSI το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης έβαλε ένα φρένο στις ανεξέλεγκτες αγορές, οι οποίες τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να θεμελιώσουν ένα στρεβλό καπιταλισμό τύπου καζίνο. Οι αγορές είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα της απληστίας με σκληρά κερδοσκοπικά χτυπήματα εις βάρος των κρατών που η συνέχειά τους θα είχε σαν αποτέλεσμα τη λεηλασία και τη πλήρη εξαθλίωση των πολιτών.
Με τη στρατηγική που ακολουθήθηκε από την Ε.Ε, παρόλα τα λάθη και τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν αρκετές φορές, η χώρα μας απέφυγε την άτακτη χρεοκοπία. Εξασφαλίσαμε τα ‘’ προς το ζην ’’, δεν αλλάξαμε νόμισμα, κρατήσαμε σε βασικό επίπεδο τη κοινωνική συνοχή μας και πλέον μας δίνεται η δυνατότητα να ελπίζουμε ότι σταματάει η περιπέτεια της χώρας και μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε το αύριο με αισιοδοξία.
Η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ.

Β.Κατσικόπουλος: Ο αθλητισμός σε περίοδο κρίσης

Β.Κατσικόπουλος: Ο αθλητισμός σε περίοδο κρίσης

Επαναπροσδιορισμός των αξιών του αθλητισμού, τονίζει ο καθηγητής φυσικής αγωγής, Βασίλης Κατσικόπουλος πως απαιτείται, σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση έχει "χτυπήσει" και τον εν λόγω χώρο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του:

Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, από τότε που στην πατρίδα μας ξεκίνησε ο διαχωρισμός του επαγγελματικού από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, ξεπήδησαν οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Συμεών Κεδίκογλου: Στα χρόνια της παρακμής

Ο λαϊκισμός φουντώνει καθημερινά. Δηλητηριάζει όλες τις πτυχές του κοινωνικού μας βίου. Και ο θυμός που έγινε οργή και μετά μίσος θολώνει την ικανότητα διάκρισης, ποιο είναι σωστό, ποιο λάθος, ποιο το σημαντικό και ποιο το ασήμαντο.

Πριν λίγες μέρες, είδαμε στα Μέσα Ενημέρωσης εφοριακούς με επικεφαλής συνδικαλιστές να εμποδίζουν συναδέλφους τους να λάβουν μέρος σε διαγωνισμό για την συμμετοχή τους σε επίλεκτο σώμα ελεγκτών. Το πόσο η φοροδιαφυγή κατατρώει την οικονομία μας, το πόσο άδικη είναι και ποιος την πληρώνει τελικά έχει αναλυθεί πολλές φορές.

Έστω και αργά, γίνεται μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα σώμα που θα είναι πιο ευέλικτο, πιο ανεξάρτητο και χωρίς τις γνωστές αγκυλώσεις της ελληνικής γραφειοκρατίας. Ποια σοβαρή απάντηση θα μπορούσε να προβληθεί για την εμπόδισή του; Τι θράσος απύθμενο είναι αυτό; Ότι θέλουμε η επιλογή να γίνεται πελατειακά και όχι με εξετάσεις; Η πιο αθώα εκδοχή. «Χαλάει η πιάτσα» και μαζί χάνεται το «μέλι» για κάποιους; Ίσως. Αλλά γιατί να δώσουν λογαριασμό;

Οι ήρωες παλεύουν σαν τους Έλληνες....

Ο φίλος Σπύρος Παπαδάς, μας έστειλε το παρακάτω κείμενό του, με το οποίο απευθύνεται σε όλους τους ξένους για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας:

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην Σουηδία στα πλαίσια ενός προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών. Μιλώντας με παιδιά απο άλλες χώρες διαπίστωσα οτι έχουν μια αντίληψη ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν την Ουγκάντα, και ότι προσπαθούν να μας σώσουν κλπ. Έτσι αποφάσισα να σηκώσω στο ιστολόγιο μου ένα κείμενο, για το πώς αντιλαμβάνεται ένας νέος Έλληνας την παρούσα κατάσταση, για να ευαισθητοποιηθούν οι ξένοι σχετικά με το Ελληνικό ζήτημα.

Γ.Σπύρου: "Πως μπαίνει ο πάτος στο βαρέλι"

Ίσως φανεί εριστικός σε κάποιους, ίσως προκλητική η σκέψη του, όμως αν δεις την ουσία των πραγμάτων όπως αυτά εξελίσσονται στη χώρα μας, πώς να μη βρεις στα λόγια του μια γερή δόση αλήθειας, βασισμένη στην ίδια την ιστορία που βαδίζει σε μονόδρομο για να βρει το μέλλον της.
Ο λόγος για το δικηγόρο Γιώργο Σπύρου, ο οποίος θέλησε να μοιραστεί μέσω της Ονειροπαγίδας τις σκέψεις του, σχετικά με τα επεισόδια της Αθήνας και πώς τελικά αυτά μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της χώρας μας και να βάλουν …πάτο στο βαρέλι, κάτι που δεν έχουν καταφέρει ως τώρα παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες τους, οι διάφοροι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, όπως ο Υπ. Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός. Ο Γιώργος Σπύρου δίνει τις δικές του απαντήσεις....

Αδαμάντιος Πεπελάσης: "Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα"

9 Μαρ 2012
Αδαμάντιος Πεπελάσης: "Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα"

Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. O Αδαμάντιος Πεπελάσης τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους.

Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου.