Την ξαδέρφη μου, ρε;

 

*του Δημήτρη Καμπουράκη

Έχω ακουστά για ξαδέρφες που έχουν κλείσει σπίτια. Είτε διότι ο ξάδερφος, υπερασπιζόμενος την τιμή της ξαδέρφης, πήγε φυλακή σκοτώνοντας αυτόν που την πείραξε. Είτε διότι ο ξάδερφος υπερασπιζόμενος την τιμή της οικογένειας, σκότωσε την άτακτη ξαδέρφη που τους ξεφτίλισε όλους μαζί στην κοινωνία. Είτε διότι ο ξάδερφος πηδούσε την ξαδέρφη και το ανακάλυψε η γυναίκα του μαζί με τους λοιπούς συγγενείς.

Είτε διότι η ξαδέρφη ήταν κακό σπυρί κι έβαλε όλη την οικογένεια να πλακωθεί για τα περιουσιακά. Είτε διότι η ξαδέρφη ήταν κουτσομπόλα κι έκανε άνω κάτω όλο το σόι με τις διαβολές και τις συκοφαντίες της.

Πάει ο παλιός ο τρόπος

*του Απόστολου Λακασά

«Κύριε, θα ήθελα να σας ζητήσω να κάνετε λίγο υπομονή. Ελπίζω ότι μετά τα Χριστούγεννα θα μπορώ να δώσω τα δίδακτρα»… Παρά την πικρή γεύση που αφήνει η παράκληση του 14χρονου κοριτσιού στον καθηγητή στο φροντιστήριο Αγγλικών σε γειτονιά του κέντρου της Αθήνας –πόσα άλλα παιδιά έχουν διακόψει τέτοιες «πολυτέλειες», αφού οι οικογένειές τους παλεύουν για τα στοιχειώδη– στρέφει τη σκέψη στη δύναμη που έχουμε όλοι μέσα μας να παλεύουμε για το μέλλον μας.

11 πράγματα που θα θυμάμαι από το 2012

*του Άρη Δημοκίδη
 

1) Η Ελληνίδα της Χρονιάς: Κατά τη γνώμη μου, η κυρία Σούλα, του ομώνυμου οίκου ανοχής. Η Σούλα Αλευρίδου χρησιμοποίησε έξυπνα το μάρκετινγκ, σπονσοράροντας ποδοσφαιρική ομάδα της Λάρισας, αλλά ταυτόχρονα βοηθούσε στα κρυφά κόσμο, ακόμα και αγοράζοντας φωτοτυπικό για σχολείο της Πάτρας.

 

Τα άπλυτα στη φόρα

*του Στέφανου Κασιμάτη

 

Το «λαμπερό» ζεύγος συνάπτει γάμο σκοπιμότητος. Σύντομα διαπιστώνουν όμως ότι τα συμφέροντά τους είναι ασύμβατα και τότε αρχίζει ο πόλεμος: ο καθένας βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Ανελέητο ξεκατίνιασμα μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ τριγύρω το φιλοθεάμον κοινό κάνει χάζι και σαρκάζει, ώσπου κάποτε κουράζεται και αρχίζει να ψάχνει για νέο χαβαλέ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα στους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Πίσσα και πούπουλα

 

*Του Σταύρου Θεοδωράκη

 

Σύμφωνα λοιπόν με 2-3 σταρ της δημοσιογραφίας «η Ελλάδα θα βγάλει οσονούπω 1.3 τρισεκατομμύρια δολάρια από τα πετρέλαια που είναι κρυμμένα νότια της Κρήτης». Ελπίζω να προσέξατε την λεπτομέρεια: Όταν μιλάμε για κοιτάσματα, μιλάμε σε δολάρια (επαγγελματικές δουλειές - όπως CNN). Κάποια άλλα τρις δολάρια θα βγάλουμε και από το «οικόπεδο» έξω από το Καστελόριζο, «αν βεβαίως δεν δειλιάσουμε από τις απειλές των Τούρκων και προχωρήσουμε στην εξόρυξη».

Μεγαλώνω

 

Μεγαλώνω. Οι παλιοί μου δάσκαλοι φεύγουν, εδώ και χρόνια. Ο Δημαράς, ο Μουντές, ο Δαρδούφας… Πολλά από αυτά που έμαθα στο σχολείο, με γκρίνια και πολλά νεύρα, μου έχουν φανεί πολύ χρήσιμα στην εδώ και δυόμισι δεκαετίες ενήλικη ζωή μου. Με έχουν ξελασπώσει κανονικά. Ποιος να το φανταζόταν..
Μεγαλώνω. Θυμάμαι τα μαγαζάκια που έδωσαν τη θέση τους στα σημερινά πολυκαταστήματα, τα σπίτια που δόθηκαν αντιπαροχή για να φτιαχτούν πολυκατοικίες σκέτα θηρία.

Ξέρω απ’ έξω τους τίτλους, τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες και τις υποθέσεις των ταινιών της δεκαετίας του ’80 και του ’90 γιατί τις είδα. Πήγα στις συναυλίες που τώρα ανακαλύπτουν οι σημερινοί εικοσάρηδες. Έχω 33άρια και 45άρια βινύλια. Πολλά. Χιλιάδες. Ο ανιψιός μου ο Στέφανος, ετών 7, δεν ξέρει καν τι σημαίνει πικάπ..

Οι σειρήνες του λαϊκισμού με ένα άρθρο!

*του Κώστα Τριαντάφυλλου

Το χάιδεμα των αυτιών της κοινωνίας, η κολακεία του λαού, των διαφόρων τάξεων, των συντεχνιών και άλλων συμφερόντων είναι ασθένεια που μαστίζει τον τόπο μας. Θεωρείται από τα κομματικά επιτελεία ως ο ευκολότερος και ο ασφαλέστερος τρόπος για τη διεύρυνση της πελατείας και την τελική κατάκτηση της εξουσίας. Όποιος φωνάζει περισσότερο, όποιος υπόσχεται τα πάντα και σκύβει το κεφάλι κάθε φορά που λέει τη λέξη «λαός», είναι ο καταλληλότερος!

Εθνικόν είναι ό,τι αρέσει εις τον Λαόν» έλεγε ο Θ. Δηληγιάννης! «Οίκαδε» κραύγαζε το 1920 η βασιλόφρων «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις»! «Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» υπόσχονταν αναίσχυντα υπουργοί στους αγρότες μας. Βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι η απλοποίηση της σύνθετης πραγματικότητας σε εύπεπτα σχήματα τα οποία μπορεί να έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, αλλά απευθύνονται κυρίως στο θυμικό των ανθρώπων.

Ανύπαρκτη πολιτεία

*του Σταύρου Θεοδωράκη

Βρήκαμε λοιπόν την λύση και για την Χρυσή Αυγή. Ήταν τόσο εύκολη που απορώ γιατί δεν την είχαμε δει τόσους μήνες. Σαν το κινητό που το ψάχνεις και τελικά είναι στην τσέπη σου. «Θα βγάλουμε εκτός νόμου τους νοσταλγούς του Χίτλερ και του Παπαδόπουλου» και η χώρα θα γίνει ξανά ένας δημοκρατικός παράδεισος. Αυτή είναι η «πράσινη» λύση γιατί υπάρχει και η «κόκκινη». Να καταγγείλουμε τα μνημόνια, να διαγράψουμε μονομερώς το χρέος, να μοιράσουμε (!) λεφτά στον κόσμο και αυτομάτως Κασιδιάρης και Παππάς θα βγουν στην ανεργία.

Ζητώ, ο ταλαίπωρος.... να μπαλωθώ!

 

Είναι τρεις.... αλλά κανείς τους δεν μας κάνει. Κάποιος τους ε(Ξ)πέλεξε.... αλλά εμάς δεν μας αφορά. Τέταρτος άλλωστε, κατά τα σημερινά αναγκαία δεδομένα του μέσου Ευρωπαίου Έλληνα, δεν υπάρχει. Δε φταίμε εμείς γι' αυτό. Ας φρόντιζαν οι μεγάλες ....αόρατες(!) δυνάμεις.
Κι αν τελικά υπάρξει, η επιλογή μας θα 'ναι άραγε ορθή και ποιός "κοινός νους" αυτό θα κρίνει;

Αν δεν είναι επίκαιρο το παρακάτω πολιτικό ποίημα του Καβάφη...... Και οι σκέψεις, δικές σας!

"Ας φρόντιζαν" του Κωνσταντίνου Καβάφη

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.

Τα δάνεια της ανεξαρτησίας που έφεραν την εξάρτηση

*του Γρηγόρη Γιοβανόπουλου

 

Τι είναι το δημόσιο χρέος; “Είναι το μόνο κομμάτι του εθνικού πλούτου που ανήκει σε όλο το λαό”. Το δημόσιο χρέος είναι δημιούργημα των εμπόρων-τραπεζιτών των κρατών της Σικελίας, της Γένοβας και της Βενετίας κατά τα τέλη του Μεσαίωνα. Όταν τα κράτη αυτά παρήκμασαν, δάνεισαν πολλά χρήματα στην Ισπανία κατά τον 16ο αιώνα. Κατόπιν από τον 17ο αιώνα δάνεισαν την Ολλανδία, και από τις αρχές ως τα μέσα του 18ου αιώνα η Ολλανδία δάνεισε πολλά χρήματα στην Αγγλία και αυτή στη συνέχεια δάνεισε στην Αμερική. Στην Ελλάδα το σύστημα του δημόσιου χρέους έχει τις ρίζες του στην επανάσταση του 1821.

Ο καθηγητής της Δημόσιας Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας Ανδρέας Ανδρεάδης το βιβλίο του «Ιστορία των Εθνικών δανείων, το 1904, τ' αρχίζει μ΄ αυτόν εδώ τον τρόπο: «C' est une lamentable histoire que celle de la dette hellenique (είναι μία αξιοθρήνητος ιστορία τα χρέη της Ελλάδας)».

Τρεις συν ένας μύθοι

*του Αλέξη Παπαχελά

Για να βγούμε από την κρίση είναι αναγκαίο να καταλάβουμε τι ακριβώς μας συνέβη. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο με μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης «στα κάγκελα» και στα όρια των αντοχών της. Υπάρχουν όμως ζωντανοί μύθοι που έχουν μπει πια στις φλέβες και τα μυαλά εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Πρόκειται για μύθους που δικαιολογούνται από τη μακρά παράδοση που έχουμε στη συνωμοσιολογία και στην επίρριψη ευθυνών για όλα μας τα δεινά στους ξένους.

Κήρυξαν τον πόλεμο στις μπανάνες!

 

Την ώρα που ο κόσμος κυριολεκτικά καίγεται από τις επιπτώσεις των νέων μνημονιακών μέτρων, την ώρα που οι εκπαιδευτικοί αγωνιούν για τις απολύσεις, τις μεταθέσεις με απόφαση του Υπουργού, τις συγχωνεύσεις των σχολείων, την αξιολόγηση που είναι προ των πυλών, η Συνδικαλιστική Παράταξη Τελευταίο Θρανίο, κήρυξε τον πόλεμο στις μπανάνες Dole που με απόφαση του Υπουργείου μοιράστηκαν σε κάποια σχολεία της χώρας!!

ΠΑΣΟΚ: Μοιραίοι άνθρωποι

 

*του Δημήτρη Καμπουράκη

Όταν ένα κόμμα παίρνει την κατηφόρα, οι παλιοί που το καβάλησαν στην ακμή του και το οδήγησαν στην κατρακύλα, κάθονται σε μια γωνιά χωρίς να πολυμιλούν κι αφήνουν να βγει μπροστά η νεότερη γενιά. Δεν αρχίζουν να σουρομαδιούνται σαν τις λαϊκές Κατίνες. Αυτό ξέρω εγώ, με το μικρό μου το μυαλό.

Αν μάλιστα πιστεύουν ότι οι πράξεις τους που ώθησαν το κόμμα τους στην κατρακύλα ήταν επιβεβλημένες για το καλό της χώρας, τηρούν ακόμα περισσότερο αυτό τον κανόνα της σιωπής και της περίσκεψης. Αφήνουν άπλετο χώρο σε νεότερους που δεν βαρύνονται με τις δικές τους δουλείες και επιλογές, προσφέροντας μόνο θετικά για την υποβοήθησή τους.