Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Νοικοκυραίε, ο επόμενος μπορεί να είσαι εσύ!

Νοικοκυραίε μου, δεν σου έχω καλά νέα! Πλέον πρέπει να αποφασίσεις ποιος είσαι, με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις! Το «ναι μεν αλλά» πέθανε κάπου στο Κερατσίνι...
Όταν ο φώναξαν «εγέρθουτου» είπες ότι «θα μας κάνει καλό λίγη πειθαρχία».

Όταν χαστούκισαν την Κανέλλη, είπες « καλά της έκαναν γιατί είναι πολιτικός, ΚΚΕ, γυναίκα, λεσβία κλπ».

Δυστυχώς, ο τσοπανάκος δεν θα επιστρέψει στο δημόσιο ραδιόφωνο...

Με πρωτοφώναξαν στην ΕΡΤ στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. 
Προσπαθούσαν να τινάξουν από πάνω τους την ναφθαλίνη της ΥΕΝΕΔ και προσέγγισαν εμάς που πρωτοστατούσαμε στο κίνημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας. 
Το αγαπάω το δημόσιο ραδιόφωνο, γιατί είναι το σπίτι μου. Εκεί, με πρωτεργάτη τον Νίκο τον Λακόπουλο, βγάλαμε το πρώτο ζωντανό νεανικό μαγκαζίνο "Εδώ Ραδιοσυννεφούλα" κι έγινε πανικός, μας άκουγαν όλα τα σχολεία. 
Μας έκοψαν γιατί μεταδώσαμε live την συναυλία του Τζίμη Πανούση, μας ξαναφώναζαν, μας ξαναέκοβαν, αυτό γινόταν συνέχεια.
Οι πρώτες ζωντανές εκπομπές μου στο Τέταρτο Πρόγραμμα: "Μεθυσμένα ηλεκτρονία", "Μια ακόμα νυχτερινή περιπέτεια", "Τρεις κακοί στον ίσιο δρόμο". 

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Άρχοντες του 10άρικου...

«Χέσε ψηλά κι αγνάντευε» θα μπορούσα απλά να πω και τελεία να βάλω... Ούσα σίγουρη για την κατακραυγή που θα δεχτώ, εκστομίζοντας τέτοια …. Προσβολή προς όλους αυτούς που μέσα στο κοστούμι το ξεχειλωμένο και με την κοιλιά την πλαδαρή, διατυμπανίζουν το διαφορετικό της ηθικής τους, την σήμερον ημέραν, την οποία αν αγγίξεις «λερώνεσαι» απ’ τα αποφάγια που της έχουν απομείνει – όσα αυτοί οι ίδιοι της άφησαν - για να διατρανώνουν το διαφορετικό της ηθικής και της ουσίας...

Άρχοντες του 10άρικου που ξεπούλησαν την κοινωνία μας για ένα 5ευρω, απλώνονται πάνω σε τρύπιους καναπέδες και ξεφτισμένους «θρόνους», τρώγοντας χωρίς σόλες… το χοιρινό, το οποίο βαφτίζουν σολομό, απαιτώντας το κοινό να χειροκροτεί και να προσκυνά το τίποτα στη ζωή τους, που πρόσφεραν.

Έξω οι βλάχοι από τον ΣΥΡΙΖΑ

Με έκπληξη όμοια με αυτή που ένιωσα όταν είδα πως ένας καλλιτέχνης του διαμετρήματος του Γιάννη του Σμαραγδή (δημιουργός του σίριαλ ορόσημο για την πρώτη πασοκική κυβερνητική περίοδο «Χαίρε Τάσο Καρατάσο») νιώθει την ανάγκη να κάνει το δεξιό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά παγωτό χωνάκι και να τον γλείψει σαν να μην υπάρχει αύριο, παρακολούθησα τις αντιδράσεις στο χαρακτηρισμό «βλαχοδήμαρχοι» που απεύθυνε ο Αλέξης ο Τσίπρας σε όσους τοπικούς άρχοντες έχουν εκλεγεί υποστηριζόμενοι από τα κόμματα της συγκυβέρνησης.

Νιώσε σαν παιδί... Μη ζεις σαν "μικρός"....

Τρέχεις μια ολόκληρη ζωή, όσα χρόνια τέλος πάντων σου αναλογούν, να προφτάσεις να τα μάθεις όλα. Να ζήσεις τα πάντα. Να φτάσεις στα μισά της διαδρομής και να σηκώσεις και ανάστημα σαν του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με απέχθεια προς τους γύρω σου και θαυμασμό για τον εαυτό σου, έχοντας την πεποίθηση ότι άγγιξες την άκρη, ότι είσαι πιο μεγάλος από τον ήλιο και πιο απέραντος από τον ουρανό….

Είναι όμως αυτά τα μάτια… Αυτά τα μάτια ενός παιδιού, που λέξη τα χείλη κι αν δεν βγάλουν, σε γκρεμίζουν από τον θρόνο σου. 
Στάσου ένα λεπτό από την σπουδαία τη ζωή σου κι αφουγκράσου την ανάσα την παιδική… Αφήσου για λίγες στιγμές μονάχα στα χέρια τα παιδικά, που ξέρουν μόνο με την πλαστελίνη να παίζουν - θαρρείς, και θα ανακαλύψεις πόσα θαύματα δημιουργούν, χωρίς καμία… γνώση.