Κρίση και συνδικάτα

Γράφει: Νίκος Μεντζίνης
Πρόεδρος του Νομ. Τμήματος ΑΔΕΔΥ Ν. Ηρακλείου

Η πολυποίκιλη κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, αλλά και την Ευρώπη στο σύνολό της, δεν θα μπορούσε να μην έχει και τα αποτελέσματά της σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής και ιδιαίτερα στον συνδικαλισμό. Σε μια εποχή που κατεδαφίζονται κατακτήσεις χρόνων, που οι εργαζόμενοι βιώνουν για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, το ίδιο το φάσμα της πείνας, είναι φυσικό να αναδύονται και να γίνονται αν όχι πλειοψηφία, αλλά τουλάχιστον να εμφανίζονται με επιμονή απόψεις απολίτικες, γενικεύσεις, ακόμα και εθνικιστικές ή ρατσιστικές κορώνες.

Τί Τραπεζικό Σύστημα θέλουμε;

(Σκέψεις για δημιουργία μίας Πανελλήνιας Συνεταιριστικής Τράπεζας) του Γιώργου Μητροπέτρου

Μετά την απορρόφηση του υγιούς ενεργητικού της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς και τις επερχόμενες αλλαγές σε όλο το τραπεζικό περιβάλλον, με την δημιουργία τεσσάρων ή λιγότερων τραπεζών, πρέπει να γνωρίζουμε προς τα πού πάει το όλο σύστημα.
Πρέπει, να δούμε δηλαδή, ποια είναι η μετοχική σύνθεση αυτών των νέων τραπεζών, όπου, από μια μικρή ματιά βλέπομε, πως είναι ένας κυκεώνας από υπόγειες διαδρομές ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους «επενδυτές» από θεσμικούς , offshore,επενδυτικά funds κ.λ.π.
Όλοι αυτοί είναι, που προτεραιότητα τους έχουν τα χρηματοοικονομικά κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Βρίσκεις σε όλες τις μετοχικές συνθέσεις που διαχέονται σε όλες αυτές τις τράπεζες, κάθε καρυδιάς καρύδι, επώνυμους αλλά και ανώνυμους, θεσμικούς και μη επενδυτές.

Ο Δούρειος Ίππος του συστήματος

 

γράφει ο Σπύρος Παπαδάς

Καθημερινά ακούγεται το όνομα της Χρυσής Αυγής για κάποιο λόγο. Λέξεις θαμμένες βαθιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως " ναζισμός" και "στρατόπεδα συγκέντρωσης", έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας. Τί άλλαξε μέσα σε 1 χρόνο, και οι Έλληνες, έγιναν νοσταλγοί του Τρίτου Ράιχ;
Κατ'εμέ η αρχή βρίσκεται στο κίνημα των Αγανακτισμένων. Εκεί ξεκινάει η αναγέννηση της Χ. Αυγής. Όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων συγκεντρώνονταν στο Σύνταγμα, χωρίς κανένα ιδεολογικό πλαίσιο,χωρίς κανένα σαφή στόχο, και δευτερευόντως, χωρίς ηγέτη. Τα παραπάνω, πέρα απ'το γεγονός οτι συνέβαλλαν στην παταγώδη αποτυχία του κινήματος, νομιμοποίησαν την Χρυσή Αυγή.