γράφει ο Σπύρος Παπαδάς
Καθημερινά ακούγεται το όνομα της Χρυσής Αυγής για κάποιο λόγο. Λέξεις θαμμένες βαθιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως " ναζισμός" και "στρατόπεδα συγκέντρωσης", έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας. Τί άλλαξε μέσα σε 1 χρόνο, και οι Έλληνες, έγιναν νοσταλγοί του Τρίτου Ράιχ;
Κατ'εμέ η αρχή βρίσκεται στο κίνημα των Αγανακτισμένων. Εκεί ξεκινάει η αναγέννηση της Χ. Αυγής. Όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων συγκεντρώνονταν στο Σύνταγμα, χωρίς κανένα ιδεολογικό πλαίσιο,χωρίς κανένα σαφή στόχο, και δευτερευόντως, χωρίς ηγέτη. Τα παραπάνω, πέρα απ'το γεγονός οτι συνέβαλλαν στην παταγώδη αποτυχία του κινήματος, νομιμοποίησαν την Χρυσή Αυγή.
Το γιαούρτωμα, οι μούτζες, τα "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", είναι λογικές οι οποίες δε συνάδουν με τη δημοκρατία, και το γεγονός ότι οι Αγανακτισμένοι δεν είχαν σαφή στόχο, επέτρεψε στους διάφορους "πατριώτες" να σπείρουν το σπόρο του ναζισμού και της ξενοφοβίας. Άνθρωποι περιθωριοποιημένοι απο την κοινωνία, άνθρωποι νοσταλγοί μιας αιματηρής και παράλογης κοσμοθεωρίας, ξαφνικά νομιμοποιήθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, φτάνοντας στο σημείο να αυτοαποκαλούνται αντισυστημικοί. Ο φασισμός μόλις φόρεσε το λαϊκό του προσωπείο. Όπως όταν ο εθνοσοσιαλιστής Χίτλερ μιλούσε για επανάσταση και ανατροπή του συστήματος.
Κατ'εμέ η αρχή βρίσκεται στο κίνημα των Αγανακτισμένων. Εκεί ξεκινάει η αναγέννηση της Χ. Αυγής. Όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων συγκεντρώνονταν στο Σύνταγμα, χωρίς κανένα ιδεολογικό πλαίσιο,χωρίς κανένα σαφή στόχο, και δευτερευόντως, χωρίς ηγέτη. Τα παραπάνω, πέρα απ'το γεγονός οτι συνέβαλλαν στην παταγώδη αποτυχία του κινήματος, νομιμοποίησαν την Χρυσή Αυγή.
Το γιαούρτωμα, οι μούτζες, τα "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", είναι λογικές οι οποίες δε συνάδουν με τη δημοκρατία, και το γεγονός ότι οι Αγανακτισμένοι δεν είχαν σαφή στόχο, επέτρεψε στους διάφορους "πατριώτες" να σπείρουν το σπόρο του ναζισμού και της ξενοφοβίας. Άνθρωποι περιθωριοποιημένοι απο την κοινωνία, άνθρωποι νοσταλγοί μιας αιματηρής και παράλογης κοσμοθεωρίας, ξαφνικά νομιμοποιήθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, φτάνοντας στο σημείο να αυτοαποκαλούνται αντισυστημικοί. Ο φασισμός μόλις φόρεσε το λαϊκό του προσωπείο. Όπως όταν ο εθνοσοσιαλιστής Χίτλερ μιλούσε για επανάσταση και ανατροπή του συστήματος.
Ας εξετάσουμε όμως τα περι συστημικότητας και μή. Την τελευταία διετία, το μεταναστευτικό έχει αναχθεί σε εμμονή για τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Αυξήθηκαν τόσο ραγδαία οι αλλοδαποί στην Ελλάδα μεσα σε 2 χρόνια; Τους τσίμπησε κάποιο κουνούπι του Δυτικού Αλιάκμονα και αφήνιασαν; Ξαφνικά, οικογενειάρχες και καταστηματάρχες, αποφάσισαν οτι θέλουν να κάνουν την Ελλάδα far west; Η μήπως το μεταναστευτικό είναι ένας Δούρειος Ίππος με τον οποίο το ίδιο το σύστημα αυτοπροστατεύεται; Ποιόν συμφέρει δηλαδή αυτή η εμμονή που έχει καταλάβει την ελληνική κοινή γνώμη; Όλοι οι έλληνες πτυχιούχοι/διδάκτορες με μεταπτυχιακά, δε βρίσκουν δουλειά στην Ελλάδα γιατί οι Πακιστανοί έχουν καταλάβει όλες τις θεσεις στα πανεπιστήμια; Όλοι οι Έλληνες αρχιτέκτονες/πολιτικοί μηχανικοί μεταναστεύουν, γιατί οι Ινδοί και οι Αφγανοί έχουν αναλάβει με εργολαβίες τα δημόσια έργα;
Κρίνω πως η ρητορική για το μεταναστευτικό έχει ξεκάθαρα τον ρόλο του αντιπερισπασμού. Σκοπός της είναι να μας αποπροσανατολίζει απ'το γεγονός οτι η Ελλάδα εκποιείται στους πιστωτές της, απ'το ότι την ίδια ώρα που αφαιμάζουν την Ελληνική κοινωνία, οι τραπεζίτες και ιδρύματα που καταπολεμούν... το κόκκινο σκαθάρι (ψάξτε το!) παίρνουν εκατομμύρια ευρώ. Ο φασισμός όπως και παλαιότερα, καλείται να επιτελέσει το ρόλο του κρυφού προστάτη του συστήματος. Καλείται να αποπροσανατολίσει, να διαμορφώσει συνειδήσεις, και να σπείρει το μίσος. Όντως υπάρχει πρόβλημα με το μεταναστευτικό. Πρωτίστως όμως υπάρχει ένα πρόβλημα βαθύ και συστημικό. Εαν καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που στοχεύει στην ίση κοινωνική διαστρωμάτωση, τότε αφενός μεν μπορούμε να έχουμε μια ισοκατανομή των θέσεων εργασίας με μια καλύτερη απορρόφηση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, κι απ'την άλλη, μπορούμε να έχουμε ομοιόμορφη απορρόφηση και των μεταναστών. Εν ολίγοις, πρέπει να μικρύνει το χάσμα που χωρίζει τον κατώτατο μισθό με τον μισθό του διδάκτορος,με τον πρώτο να ανεβαίνει προς τα πάνω. Στόχος κατ' εμε είναι η αποσύνδεση της παιδείας απο την αγορά. Και αυτό χρίζει περαιτέρω ανάλυσης και δεν είναι τόσο της παρούσης.
Για να επανέλθουμε στον αρχικό συλλογισμό,η ολοένα και αυξανόμενη διάδοση των ρατσιστικών πιστεύω, τα συνεχή κρούσματα επιθέσεων σε μετανάστες, τείνουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα κράτος αυτοδικίας, που "τα λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" σκορπίζουν τον τρόμο. Τί θα γίνει όμως όταν αποφασίσουν να "καθαρίσουν" μετά τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, μετά τους Αριστερούς, και εν γένει, όποιον κρίνουν οτι αποτελεί απειλή στην εθνική καθαρότητα της Αρείας Φυλής που τόσο κόπτονται να δημιουργήσουν; Δεν μπορείς να διαλεχθείς με τον φασισμό, γιατί είναι μια κοσμοθεωρία τόσο παράλογη που δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, καθώς ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων είναι έννοιες ασύμβατες με την λογική του μίσους και της εθνοκάθαρσης. Η φύλαξη του Ελληνικού Λαού, είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ υποχρέωση και προνόμιο της Ελληνικής Αστυνομίας. Κανενός λεβεντόπαιδου, κανενός τραμπούκου,κανενός σκίνχεντ.
Αυτή η κατάσταση αποτελεί ίσως την πιό μαύρη σελίδα στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας. Πιό μαύρη και απ'τα σκάνδαλα, πιό μαύρη απ'το ξεπούλημα της χώρας απο τους Εφιάλτες, πιο μαύρη και απο την εν ψυχρώ δολοφονία του αδικοχαμένου 15χρονου Αλέξη. Γιατί αυτή η μαύρη σελίδα γράφεται καθημερινά, με την ανοχή του λαού. Και μας χαρακτηρίζει.
Σπύρος Παπαδάς,
τελειόφοιτος φοιτητής Νομικής ΔΠΘ
Κρίνω πως η ρητορική για το μεταναστευτικό έχει ξεκάθαρα τον ρόλο του αντιπερισπασμού. Σκοπός της είναι να μας αποπροσανατολίζει απ'το γεγονός οτι η Ελλάδα εκποιείται στους πιστωτές της, απ'το ότι την ίδια ώρα που αφαιμάζουν την Ελληνική κοινωνία, οι τραπεζίτες και ιδρύματα που καταπολεμούν... το κόκκινο σκαθάρι (ψάξτε το!) παίρνουν εκατομμύρια ευρώ. Ο φασισμός όπως και παλαιότερα, καλείται να επιτελέσει το ρόλο του κρυφού προστάτη του συστήματος. Καλείται να αποπροσανατολίσει, να διαμορφώσει συνειδήσεις, και να σπείρει το μίσος. Όντως υπάρχει πρόβλημα με το μεταναστευτικό. Πρωτίστως όμως υπάρχει ένα πρόβλημα βαθύ και συστημικό. Εαν καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία που στοχεύει στην ίση κοινωνική διαστρωμάτωση, τότε αφενός μεν μπορούμε να έχουμε μια ισοκατανομή των θέσεων εργασίας με μια καλύτερη απορρόφηση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, κι απ'την άλλη, μπορούμε να έχουμε ομοιόμορφη απορρόφηση και των μεταναστών. Εν ολίγοις, πρέπει να μικρύνει το χάσμα που χωρίζει τον κατώτατο μισθό με τον μισθό του διδάκτορος,με τον πρώτο να ανεβαίνει προς τα πάνω. Στόχος κατ' εμε είναι η αποσύνδεση της παιδείας απο την αγορά. Και αυτό χρίζει περαιτέρω ανάλυσης και δεν είναι τόσο της παρούσης.
Για να επανέλθουμε στον αρχικό συλλογισμό,η ολοένα και αυξανόμενη διάδοση των ρατσιστικών πιστεύω, τα συνεχή κρούσματα επιθέσεων σε μετανάστες, τείνουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα κράτος αυτοδικίας, που "τα λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" σκορπίζουν τον τρόμο. Τί θα γίνει όμως όταν αποφασίσουν να "καθαρίσουν" μετά τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, μετά τους Αριστερούς, και εν γένει, όποιον κρίνουν οτι αποτελεί απειλή στην εθνική καθαρότητα της Αρείας Φυλής που τόσο κόπτονται να δημιουργήσουν; Δεν μπορείς να διαλεχθείς με τον φασισμό, γιατί είναι μια κοσμοθεωρία τόσο παράλογη που δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, καθώς ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων είναι έννοιες ασύμβατες με την λογική του μίσους και της εθνοκάθαρσης. Η φύλαξη του Ελληνικού Λαού, είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ υποχρέωση και προνόμιο της Ελληνικής Αστυνομίας. Κανενός λεβεντόπαιδου, κανενός τραμπούκου,κανενός σκίνχεντ.
Αυτή η κατάσταση αποτελεί ίσως την πιό μαύρη σελίδα στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας. Πιό μαύρη και απ'τα σκάνδαλα, πιό μαύρη απ'το ξεπούλημα της χώρας απο τους Εφιάλτες, πιο μαύρη και απο την εν ψυχρώ δολοφονία του αδικοχαμένου 15χρονου Αλέξη. Γιατί αυτή η μαύρη σελίδα γράφεται καθημερινά, με την ανοχή του λαού. Και μας χαρακτηρίζει.
Σπύρος Παπαδάς,
τελειόφοιτος φοιτητής Νομικής ΔΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου