Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Άρχοντες του 10άρικου...

«Χέσε ψηλά κι αγνάντευε» θα μπορούσα απλά να πω και τελεία να βάλω... Ούσα σίγουρη για την κατακραυγή που θα δεχτώ, εκστομίζοντας τέτοια …. Προσβολή προς όλους αυτούς που μέσα στο κοστούμι το ξεχειλωμένο και με την κοιλιά την πλαδαρή, διατυμπανίζουν το διαφορετικό της ηθικής τους, την σήμερον ημέραν, την οποία αν αγγίξεις «λερώνεσαι» απ’ τα αποφάγια που της έχουν απομείνει – όσα αυτοί οι ίδιοι της άφησαν - για να διατρανώνουν το διαφορετικό της ηθικής και της ουσίας...

Άρχοντες του 10άρικου που ξεπούλησαν την κοινωνία μας για ένα 5ευρω, απλώνονται πάνω σε τρύπιους καναπέδες και ξεφτισμένους «θρόνους», τρώγοντας χωρίς σόλες… το χοιρινό, το οποίο βαφτίζουν σολομό, απαιτώντας το κοινό να χειροκροτεί και να προσκυνά το τίποτα στη ζωή τους, που πρόσφεραν.


Με ταυτότητα που άλλοι πλήρωσαν, με «θέση» που άλλοι ίδρωσαν, για να απολαμβάνουν Αυτοί, στη μίζερη ζωή τους, σ’ αυτή, που το «περίπου …. Το Έτσι και Το Αλλιώς», το ονομάζουν διαφορετικό. 

Την ώρα που ό,τι δεν ταιριάζει στα γούστα τους και δε γονατίζει μπροστά τους, είναι καταδικαστέο σ’ έναν Καιάδα από «ακαθαρσίες» δικής τους επινόησης και διανόησης, να πεταχτεί. 
Την ώρα που στο «δεξιό» τραπέζι σχεδιάζουν την επανάσταση και μιλούν για πραξικόπημα κατά του φασισμού και στο «αριστερό» χαιρετούν το νέο Ράιχ.

Πως μπορούν άλλωστε αλλιώς, το βόλεμά τους να εξασφαλίσουν, όλοι αυτοί που έμαθαν να αγωνίζονται για το έτοιμο και το σερβιρισμένο και ποτέ δεν πλήρωσαν την απουσία τους, την ανυπαρξία τους σ’αυτό, για το οποίο οι «περιθωριακοί» καθημερινά αγωνίζονται.

Τους αφήνω στην «μπόμπα» του … υγρού που γεμίζει τις πισίνες των… κόπων τους!
Τους αφήνω στην «μπόμπα» που ανάγκη έχουν, για να φέρει ανάποδες στροφές το μυαλό τους… 
Τους αφήνω σ’ αυτό, που για τη ζωή τους είναι ασφαλές και από τη βόλεψή τους, δεν θα τους βγάλει…

Κρατώ …. Όχι Αυτό(!)… Αλλά Αυτούς(!) που ξεχωρίζουν ακόμα και στο πιο βαθύ γλυκό μεθύσι. Και πέφτουν μαζί σου στον πάτο χωρίς μπουκάλες, γιατί ανάγκη δεν τις έχουν. 
Ανάσα τους είναι μια και μόνο αλήθεια. Η οποία δε χρειάζεται δικαιολογία…. Ποιά;;; 
Δε μπορώ παρά να χαμογελάσω και να αφήσω την απάντηση σ’ όλους εσάς….

Ναντίν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου