Ο Κώστας Χαϊνάς μιλάει αποκλειστικά στην Ονειροπαγίδα για το ενδεχόμενο συμμετοχής του στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς, δεδομένου πως έχει προταθεί το όνομά του ομόφωνα απο την τοπική οργάνωση της Εύβοιας, ενώ σχολιάζει τη στάση της ευρύτερης αριστεράς και την πορεία που ακολουθεί ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπλέον τάσσεται υπέρ των συνεργασιών πολιτικών δυνάμεων με προϋπόθεση την προγραμματική σύγκλιση, τις αξιόπιστες πολιτικές και τα αξιόπιστα και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Επιπλέον τάσσεται υπέρ των συνεργασιών πολιτικών δυνάμεων με προϋπόθεση την προγραμματική σύγκλιση, τις αξιόπιστες πολιτικές και τα αξιόπιστα και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Το σχόλιό σας για τη σημερινή πολιτική κατάσταση, και τη στάση της ευρύτερης αριστεράς στις πολιτικές εξελίξεις;
Κ.Χ.: Η σημερινή πολιτική κατάσταση έτσι όπως την παρακολουθούμε και την βιώνουμε, είναι μια κατάσταση χωρίς προοπτική. Από τη μια έχουμε τις δυνάμεις που ήταν κυρίαρχες μέχρι χθες να παραπαίουν χωρίς Στρατηγική και τακτική ακολουθώντας ένα μνημόνιο που δεν δίνει καμιά ελπίδα και κάποιο φως στο βάθος του τούνελ. Στην ίδια πλευρά θεωρώ ότι είναι και εκείνες οι δυνάμεις οι οποίες έχουν υιοθετήσει ένα στείρο αντι-μνημονιακό λόγο, με έντονα εθνικιστικά και λαϊκίστικα χαρακτηριστικά στο λόγο τους, που όμως δεν έχουν να προτείνουν τι πρέπει να γίνει συγκεκριμένα για το ξεπέρασμα της κρίσης, τι αλλαγές χρειάζεται να γίνουν και τι μεταρρυθμίσεις απαιτούνται. Οι δυνάμεις αυτές (π.χ. το κόμμα του κ.Καμμένου), ήταν μέχρι χτες συστατικά του δικομματισμού. Και μόνο το πιστοποιητικό του αντι-μνημονιακού, δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ και οι καταγγελτικές τους κορώνες δεν πείθουν. Όσο για την ευρύτερη αριστερά θα σημείωνα τα εξής. Ένα τμήμα της εναποθέτει τις ελπίδες σε ένα αδιόρατο μέλλον κάποιας λαϊκής εξουσίας, έξω από το ευρωπαϊκό πλαίσιο καλώντας το λαό για αντίσταση. Όμως οι πολίτες πέρα από την αντίσταση, ενδιαφέρονται για το σήμερα, για λύσεις άμεσες και ρεαλιστικές. Ένα άλλο τμήμα της αριστεράς βολοδέρνει εντός – εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρώ, θεωρώντας τον αντι-μνημονιακό αγώνα ως νυν υπέρ πάντων αγώνα, θέτει ανέφικτους στόχους, και γενικά με τη συμπεριφορά του χάνει το δίκιο της ακόμη και για σωστά πράγματα που λέει.. Στη συγκυρία αυτή, μια δύναμη που μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη για προοδευτικές μετεκλογικές εξελίξεις είναι η Δημοκρατική Αριστερά. Αυτό όμως θα εξαρτηθεί από την εκλογική της δύναμη, ώστε να μπορέσει να παίξει το ρόλο του καταλύτη των μετεκλογικών εξελίξεων.
Τι προσανατολισμό πιστεύετε πως πρέπει να έχει ο κόσμος στις εκλογές; Η αγανάκτησή του, είναι καλός σύμβουλος την ώρα της κάλπης;
Κ.Χ.: Ασφαλώς από μόνη της η αγανάκτηση δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε κάθε περίπτωση, πόσο μάλλον την ώρα της κάλπης. Νομίζω ότι τα κριτήρια πρέπει να είναι καθαρά πολιτικά. Δηλαδή να επιλέξουν εκείνη τη δύναμη που, δεν δημαγωγεί, δεν λαϊκίζει, δεν «κραυγάζει», αλλά μιλάει με ρεαλισμό, καταθέτοντας προτάσεις εφικτές και βρίσκονται σε δημοκρατική προοδευτική κατεύθυνση. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να υποδείξει τι πρέπει να ψηφίσουμε, αλλά εκτιμώ ότι σήμερα οι πολίτες έχουν και την κρίση και την εμπειρία να επιλέξουν χρήσιμες πολιτικές δυνάμεις για τον τόπο μας.
Κ.Χ.: Ασφαλώς από μόνη της η αγανάκτηση δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε κάθε περίπτωση, πόσο μάλλον την ώρα της κάλπης. Νομίζω ότι τα κριτήρια πρέπει να είναι καθαρά πολιτικά. Δηλαδή να επιλέξουν εκείνη τη δύναμη που, δεν δημαγωγεί, δεν λαϊκίζει, δεν «κραυγάζει», αλλά μιλάει με ρεαλισμό, καταθέτοντας προτάσεις εφικτές και βρίσκονται σε δημοκρατική προοδευτική κατεύθυνση. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να υποδείξει τι πρέπει να ψηφίσουμε, αλλά εκτιμώ ότι σήμερα οι πολίτες έχουν και την κρίση και την εμπειρία να επιλέξουν χρήσιμες πολιτικές δυνάμεις για τον τόπο μας.
Εσείς θα συμμετείχατε σε αυτές τις εκλογές και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Κ.Χ.: Προσωπικά γνωρίζετε ότι δεν είμαι ποτέ αδιάφορος και πάντα προσπαθώ να λέω τη γνώμη μου και να καταθέτω δημιουργικές προτάσεις εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές, όπως πιστεύω ότι έχει ανάγκη ο τόπος. Εάν εννοείτε εάν θα συμμετέχω στις εκλογές αυτές ως υποψήφιος. Η μόνη προϋπόθεση είναι πέρα από την δική μου πολιτική συμφωνία να είναι χρήσιμη και η δική μου παρουσία.
Κ.Χ.: Προσωπικά γνωρίζετε ότι δεν είμαι ποτέ αδιάφορος και πάντα προσπαθώ να λέω τη γνώμη μου και να καταθέτω δημιουργικές προτάσεις εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές, όπως πιστεύω ότι έχει ανάγκη ο τόπος. Εάν εννοείτε εάν θα συμμετέχω στις εκλογές αυτές ως υποψήφιος. Η μόνη προϋπόθεση είναι πέρα από την δική μου πολιτική συμφωνία να είναι χρήσιμη και η δική μου παρουσία.
Πληροφορίες αναφέρουν πως έχετε κάνει συζητήσεις με τη ΔΗΜΑΡ για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιό της. Ισχύει και ποιοι λόγοι θα σας οδηγούσαν σε μια τέτοια κίνηση υποψηφιότητας με το κόμμα του Φ.Κουβέλη;
Κ.Χ.: Δεν σας κρύβω ότι ασφαλώς υπήρξαν τέτοιες συζητήσεις. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι είμαι μέσα στα οκτώ ονόματα των υποψηφίων που έχουν προταθεί με ομόφωνη απόφαση της τοπικής οργάνωσης Εύβοιας, αλλά αναμένουμε και την έγκριση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Κ.Χ.: Δεν σας κρύβω ότι ασφαλώς υπήρξαν τέτοιες συζητήσεις. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι είμαι μέσα στα οκτώ ονόματα των υποψηφίων που έχουν προταθεί με ομόφωνη απόφαση της τοπικής οργάνωσης Εύβοιας, αλλά αναμένουμε και την έγκριση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Την πορεία του ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ πώς την κρίνετε;
Κ.Χ.: Η πολιτική του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εκτιμώ ότι έχει πολλές ασάφειες και δημιουργεί συγχίσεις στους πολίτες. Ενώ η ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ προσπαθεί μέσα από αντιφάσεις, να χαράξει μια ρεαλιστική πολιτική στα πλαίσια μας ευρωπαϊκής προοπτικής, ταυτόχρονα δυνάμεις μέσα από το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κυρίως από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να ακυρώσουν αυτές τις προσπάθειες, μέσα από προτάσεις, όπως στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή κ.λ.π. Κυρίως όμως μέσα από την απόλυτη αντι-μνημονιακή ρητορεία που έχει υιοθετήσει, αντικειμενικά υποβαθμίζονται οι όποιες προτάσεις του για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχουμε ανάγκη. Εάν η ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν απαλλαγεί από τα πολιτικά αυτά «βαρίδια», εκτιμώ ότι θα ταλαντεύεται συνεχώς μέσα σε μια διφορούμενη πολιτική, αναποτελεσματική και αδιάφορη για τους πολίτες, παρά τα επί μέρους θετικά της στοιχεία.
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν φαίνεται να δημιουργείται αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μια συνεργασία κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει και σε ποιες προϋποθέσεις να βασιστεί;
Κ.Χ.: Με βάση τα δεδομένα που αναφέρεστε μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι έχουμε το τέλος των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων. Αυτό κατ’αρχήν δεν νομίζω ότι είναι κακό. Επιτέλους ας αρχίσουν να συζητούν μεταξύ τους οι πολιτικές δυνάμεις, στη βάση προγραμματικών και ιδεολογικών συγκλίσεων. Αυτή η κουλτούρα της συνεργασίας μακροπρόθεσμα πιστεύω θα είναι μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Απλά στο μεσοδιάστημα αυτό θα ταλαιπωρηθούμε «λιγάκι», όσο να εμπεδώσουμε αυτή τη νέα κουλτούρα. Γιατί περνάμε από την εποχή των κομμάτων-παρατάξεων σε μικρότερους μεν σχηματισμούς, αλλά νομίζω πιο συνεκτικούς και κυρίως ιδεολογικά και προγραμματικά πιο συγγενείς. Και αυτές οι Κυβερνήσεις συνεργασίας μελλοντικά θα είναι πιο χρήσιμες για την κοινωνία από τις αυτοδύναμες «ισχυρές» Κυβερνήσεις, οι οποίες όμως να σημειώσουμε ότι είναι υπεύθυνες για τα σημερινά αδιέξοδα. Τα χαρακτηριστικά λοιπόν κάποιας μετεκλογικής συνεργασίας πρέπει να είναι η προγραμματική σύγκλιση, οι αξιόπιστες πολιτικές και τα αξιόπιστα και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα. Και δεν αναφέρομαι σε Κυβερνήσεις τύπου Παπαδήμου, οι οποίες δεν έχουν μεγάλες προοπτικές. Οι μελλοντικές Κυβερνήσεις θα είναι Κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας. Το θέμα είναι σε ποια κατεύθυνση. Προσωπικά πιστεύω ότι οι Κυβερνήσεις με προοδευτική δημοκρατική ευρωπαϊκή προοπτική μπορούν να δώσουν μια εναλλακτική πρόταση στην διακυβέρνηση της χώρας, για την οποία δεν μπορεί να είμαστε αδιάφοροι. Αυτό όμως προϋποθέτει ισχυροποίηση των δυνάμεων της ανανεωτικής, δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, ώστε να μπορέσουν να επιτελέσουν τον ρόλο της κινητήριας δύναμης για προοδευτικές μετεκλογικές εξελίξεις.
Κ.Χ.: Η πολιτική του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εκτιμώ ότι έχει πολλές ασάφειες και δημιουργεί συγχίσεις στους πολίτες. Ενώ η ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ προσπαθεί μέσα από αντιφάσεις, να χαράξει μια ρεαλιστική πολιτική στα πλαίσια μας ευρωπαϊκής προοπτικής, ταυτόχρονα δυνάμεις μέσα από το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κυρίως από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να ακυρώσουν αυτές τις προσπάθειες, μέσα από προτάσεις, όπως στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή κ.λ.π. Κυρίως όμως μέσα από την απόλυτη αντι-μνημονιακή ρητορεία που έχει υιοθετήσει, αντικειμενικά υποβαθμίζονται οι όποιες προτάσεις του για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχουμε ανάγκη. Εάν η ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν απαλλαγεί από τα πολιτικά αυτά «βαρίδια», εκτιμώ ότι θα ταλαντεύεται συνεχώς μέσα σε μια διφορούμενη πολιτική, αναποτελεσματική και αδιάφορη για τους πολίτες, παρά τα επί μέρους θετικά της στοιχεία.
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν φαίνεται να δημιουργείται αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μια συνεργασία κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει και σε ποιες προϋποθέσεις να βασιστεί;
Κ.Χ.: Με βάση τα δεδομένα που αναφέρεστε μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι έχουμε το τέλος των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων. Αυτό κατ’αρχήν δεν νομίζω ότι είναι κακό. Επιτέλους ας αρχίσουν να συζητούν μεταξύ τους οι πολιτικές δυνάμεις, στη βάση προγραμματικών και ιδεολογικών συγκλίσεων. Αυτή η κουλτούρα της συνεργασίας μακροπρόθεσμα πιστεύω θα είναι μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Απλά στο μεσοδιάστημα αυτό θα ταλαιπωρηθούμε «λιγάκι», όσο να εμπεδώσουμε αυτή τη νέα κουλτούρα. Γιατί περνάμε από την εποχή των κομμάτων-παρατάξεων σε μικρότερους μεν σχηματισμούς, αλλά νομίζω πιο συνεκτικούς και κυρίως ιδεολογικά και προγραμματικά πιο συγγενείς. Και αυτές οι Κυβερνήσεις συνεργασίας μελλοντικά θα είναι πιο χρήσιμες για την κοινωνία από τις αυτοδύναμες «ισχυρές» Κυβερνήσεις, οι οποίες όμως να σημειώσουμε ότι είναι υπεύθυνες για τα σημερινά αδιέξοδα. Τα χαρακτηριστικά λοιπόν κάποιας μετεκλογικής συνεργασίας πρέπει να είναι η προγραμματική σύγκλιση, οι αξιόπιστες πολιτικές και τα αξιόπιστα και άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα. Και δεν αναφέρομαι σε Κυβερνήσεις τύπου Παπαδήμου, οι οποίες δεν έχουν μεγάλες προοπτικές. Οι μελλοντικές Κυβερνήσεις θα είναι Κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας. Το θέμα είναι σε ποια κατεύθυνση. Προσωπικά πιστεύω ότι οι Κυβερνήσεις με προοδευτική δημοκρατική ευρωπαϊκή προοπτική μπορούν να δώσουν μια εναλλακτική πρόταση στην διακυβέρνηση της χώρας, για την οποία δεν μπορεί να είμαστε αδιάφοροι. Αυτό όμως προϋποθέτει ισχυροποίηση των δυνάμεων της ανανεωτικής, δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, ώστε να μπορέσουν να επιτελέσουν τον ρόλο της κινητήριας δύναμης για προοδευτικές μετεκλογικές εξελίξεις.
Πιστεύετε ότι πρόσωπα απο διαφορετικούς πολιτικούς χώρους ως σήμερα, μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο κομματικό φορέα; Μάλιστα, αρκετοί κατακρίνουν το γεγονός ότι πρόσωπα απο μνημονιακά κόμματα προσχωρούν σε σχηματισμούς, που δημιουργήθηκαν για να παρουσιάσουν μια διαφορετική πρόταση.
Κ.Χ.: Όπως σας είπα και στις προηγούμενες απαντήσεις μου βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού σκηνικού μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό τοπίο μέσα από συγχύσεις και αντιφάσεις. Ακόμη δεν έχουμε άμεση αντιστοίχιση των κοινωνικών μετατοπίσεων στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς ή στους νέους που δημιουργήθηκαν ή θα δημιουργηθούν στο μέλλον. Πάντως μόνο η αντιμνημονιακή ρητορεία ενός πολιτικού σχήματος, δεν μπορεί να αποτελέσει προγραμματικό στοιχείο για να συνταχτεί κάποιος ή όχι μαζί του. Για να σας πω ένα παράδειγμα. Το κόμμα του κου Καμμένου ή ακόμη και η «Χρυσή Αυγή» είναι από τους πιο συνεπείς αντιμνημονιακούς, μιλάνε για συνομωσία των ξένων κατά τις Ελλάδας, για εθνικούς προδότες και «Γουδί», καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους της Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λ.π. Όμως αναρωτιέμαι τι κοινό προγραμματικά μπορεί να έχει με τις δυνάμεις αυτές όποια δύναμη της αριστεράς καλεί σε αντιμνημονιακή συσπείρωση; Και ασφαλώς όσοι διαφοροποιήθηκαν όψιμα σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση τελευταία από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δεν σημαίνει ότι μόνο η πράξη τους αυτή έχει από μόνη της τα εχέγγυα μιας άλλης πορείας από εδώ και πέρα, ούτε ότι η κίνησή τους αυτή τους απαλλάσσει από τις μεγάλες ευθύνες που έχουν μέχρι σήμερα από την συμμετοχή τους στο σύστημα του δικομματισμού. Βεβαίως ο καθένας έχει το δικαίωμα να αλλάζει. Απλά να συνοδεύεται και από ειλικρινή αυτοκριτική και πραγματική αλλαγή πορείας. Σε κάθε περίπτωση όμως μόνο η ίδια η ζωή και η πολιτική πρακτική του καθένα μπορεί να αποδείξει τις αληθινές προθέσεις για την κάθε κίνηση που κάνει κάποιος σήμερα, όπως π.χ. αποχωρώντας από ένα μνημονιακό πολιτικό φορέα και εντασσόμενος σε κάποιον αντιμνημονιακό. Γενικά πάντως τα αντιμνημονιακά πιστοποιητικά δεν αποτελούν διαβατήρια για αποφυγή της όποιας πολιτικής κριτικής, ούτε αποτελούν κάποια μορφή κολυμβήθρας του Σιλωάμ, για κανέναν.
Κ.Χ.: Όπως σας είπα και στις προηγούμενες απαντήσεις μου βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση. Η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού σκηνικού μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό τοπίο μέσα από συγχύσεις και αντιφάσεις. Ακόμη δεν έχουμε άμεση αντιστοίχιση των κοινωνικών μετατοπίσεων στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς ή στους νέους που δημιουργήθηκαν ή θα δημιουργηθούν στο μέλλον. Πάντως μόνο η αντιμνημονιακή ρητορεία ενός πολιτικού σχήματος, δεν μπορεί να αποτελέσει προγραμματικό στοιχείο για να συνταχτεί κάποιος ή όχι μαζί του. Για να σας πω ένα παράδειγμα. Το κόμμα του κου Καμμένου ή ακόμη και η «Χρυσή Αυγή» είναι από τους πιο συνεπείς αντιμνημονιακούς, μιλάνε για συνομωσία των ξένων κατά τις Ελλάδας, για εθνικούς προδότες και «Γουδί», καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους της Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λ.π. Όμως αναρωτιέμαι τι κοινό προγραμματικά μπορεί να έχει με τις δυνάμεις αυτές όποια δύναμη της αριστεράς καλεί σε αντιμνημονιακή συσπείρωση; Και ασφαλώς όσοι διαφοροποιήθηκαν όψιμα σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση τελευταία από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δεν σημαίνει ότι μόνο η πράξη τους αυτή έχει από μόνη της τα εχέγγυα μιας άλλης πορείας από εδώ και πέρα, ούτε ότι η κίνησή τους αυτή τους απαλλάσσει από τις μεγάλες ευθύνες που έχουν μέχρι σήμερα από την συμμετοχή τους στο σύστημα του δικομματισμού. Βεβαίως ο καθένας έχει το δικαίωμα να αλλάζει. Απλά να συνοδεύεται και από ειλικρινή αυτοκριτική και πραγματική αλλαγή πορείας. Σε κάθε περίπτωση όμως μόνο η ίδια η ζωή και η πολιτική πρακτική του καθένα μπορεί να αποδείξει τις αληθινές προθέσεις για την κάθε κίνηση που κάνει κάποιος σήμερα, όπως π.χ. αποχωρώντας από ένα μνημονιακό πολιτικό φορέα και εντασσόμενος σε κάποιον αντιμνημονιακό. Γενικά πάντως τα αντιμνημονιακά πιστοποιητικά δεν αποτελούν διαβατήρια για αποφυγή της όποιας πολιτικής κριτικής, ούτε αποτελούν κάποια μορφή κολυμβήθρας του Σιλωάμ, για κανέναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου